In Sintel 6 verscheen het essay ‘Aan de andere kant’.
Lees hieronder een fragment uit het essay. Het onderwerp is mijn fascinatie voor andere werelden, van een wereld als waar Alice in terechtkomt, tot aan de dood, tot aan de magie die je vindt in het dagelijkse leven waardoor je voor even opgetild lijkt te worden.
Er staan twee schitterende illustraties bij het essay: van Marijn van der Waa en Pepijn Schermer
Voor de hele tekst & illustraties: koop tijdschrift Sintel!
Aan de andere kant
– door Elle Lepoutre
“Aan de andere kant is een plek waar geen woorden zijn om de magie te beschrijven,” zegt de schrijver Sylvain Tesson in de documentaire La Panthère des Neiges. Samen met fotograaf Vincent Munier probeert hij een sneeuwpanter te ontdekken in de bergen van Tibet. Documentairemaker Marie Amiguet volgt ze op de voet. Wekenlang speuren ze de omgeving af, eindeloos geduldig in de vrieskou, onzeker of ze de heilige graal zullen vinden. Twee Franse intellectuelen – en avonturiers – van in de veertig die gewend zijn aan afzien. Hun baarden worden steeds langer naarmate de tijd verstrijkt. Ondertussen vangen ze een rijkdom aan beelden: beren in tegenlicht met een goddelijke rand om hun vacht, ochtendmist waaruit een yak opduikt, een sneeuwuil half verscholen achter een rots.
Ik herken dat koortsachtige zoeken naar het moment waarop je voor even aan de andere kant bent en een zekere magie ervaart. Als kind verdween ik in de sprookjes van Grimm en de boeken van Paul Biegel. Als tiener was ik dol op de duistere romantiek van Dracula en Wuthering Heights. De afgelopen jaren verdwijn ik als schrijver in mijn zelfgecreëerde werelden en reis ik naar plekken waar ruimte is voor verwondering. Waar komt dit verlangen vandaan? Waarom zoeken we? Is het hier en nu niet genoeg? Bestaat er een andere wereld waar het leven waarachtiger is?
De dood
Ik verblijf in een jeugdherberg in het zuiden van IJsland, er is niemand hier, bergtoppen met restjes wit, smeltwater dat omlaag stroomt, schapen met lammetjes vlak buiten het raam, een koperwiek die fluit, een krijsende meeuw. Geen andere gasten, behalve mijn twee reisgenoten met wie ik wandel en bordspellen doe. In de ochtend als ze nog slapen, maak ik een mindmap over ‘de andere kant’ – iets wat ik mijn kunstleerlingen ook vaak laat doen als ze starten met een nieuwe opdracht. Schrijf alle associaties op die je kunt bedenken en zet er kleine tekeningen bij. Breng je brein in kaart zodat je in een oogopslag ziet wat je van het onderwerp weet of vindt. Rechts op het blad verzamel ik de woorden die erbij horen: schoonheid, licht, verbondenheid, verhalen, magie, de sneeuwpanter, het kasteel van Woestewolf, mythen, leven, een dochter. Links wat er niet bij hoort: sleur, voorspelbaarheid, trivialiteit, eenzaamheid, vervreemding, zinloosheid, dood.
Is het een vlucht voor de dood? Zo simpel als dat?